بیماریهای نرون حرکتی که مهمترین آن بیماری ALS می باشد سبب درگیری اعصاب حرکتی اندامها و بدنبال ان ضعف یا فلجی آنها و همچنین درگیری اعصاب بولبار و بدنبال آن اختلال در بلع و علایم دیگر خواهد شد. مهم ترین راه تشخیصی آن استفاده از نوار عصب و عضله می باشد.
بیماری آ ال اس چیست ؟
بیماری Amyotrophic Lateral Sclerosis، آمیوتروفیک لاترال اسکلروز که بطور مخفف ای ال اس نامیده می شود، یک بیماری بدخیم، پیش رونده و لاعلاج است که موجب اختلال در سیستم اعصاب حرکتی مغز و نخاع شده و بتدریج سلول های این اعصاب را از کار می اندازد. این بیماری باعث انحطاط پیشرونده نورون های حرکتی است که بین مغز و نخاع حرکت می کنند. همانطور که نورون های حرکتی می میرند، مغز دیگر نمی تواند سیگنال به عضلات بدن برساند بدین ترتیب علائم مغزی به ماهیچه ها نمی رسند و بدنبال آن ماهیچه ها که ایجاد کننده حرکت در بدن می باشند، به تدریج لاغرتر و کم قدرت تر می شوند؛ کارایی شان پیوسته کمتر شده و سرانجام از بین می رود.
علائم بیماری
ضعیف شدن ماهیچه ها ،خستگی مفرط ، مشکل ماهیچه های دست و پا و فک و صورت . مثلا بیمار متوجه می شود که مرتب پایش پیچ می خورد؛ غذا و نوشیدنی به گلویش می پرد؛ یا مثلا در بستن دکمه های لباس یا باز و بسته کردن شیر آب مشکل دارد. ALS یک بیماری پروگراسیو است. بدین معنی که بیماری به طور مرتب پیشرفت کرده و جسم عقب تر می رود. دلیل قطعی ای.ال.اس مشخص نیست.
تشخیص بیماری
برای تشخیص قطعی این بیماری یک آزمایش خاص و یا حتی یک دوره آزمایشی ویژه تا به امروز وجود ندارد.
تنها راه تشخیص یک سری معاینات و تست های نورولوژیکی بدنی وآزمایش های مختلفی است که اغلب آنها در واقع برای رد فرضیه ابتلاء فرد به سایر بیماری های مشابه ای.ال.اس می باشند، انجام می گیرند. زیرا بیماری های متعدد دیگری هستند که علائمی مانند بیماری ای.ال.اس دارند.
برای تشخیص ای.ال.اس ممکن است آزمایش های زیر انجام گیرند:
- معاینات گسترده جسمی و نورولوژیک
- تست الکترودیاگنوستیک یا نوار عصب و عضله : یک روش تشخیصی مهم برای بررسی این بیماری و بیماریهای مشابه درگیری اعصاب حرکتی می باشد. در این تست میزان درگیری و شدت بیماری قابل بررسی می باشند.
- آزمایش خون و ادرار، برای اندازه گیری پروتئین، تیروئید و پارا تیروئید، ادرار ۲۴ ساعته برای فلزات سنگین
- پونکسیون کمری (گرفتن مایع مغزی نخاعی)
- رادیولوژی با اشعه ایکس و ام.ار.آی، میلوگرافی
- بیوپسی ماهیچه و یا عصب
پیش روی بیماری
بیماری ALS قابل سرایت به دیگران نیست و بیمار دردی را نداشته و هوشیاری وی از بین نمی رود.این بیماری در قوای پنج گانه تاثیری نداشته و همینطور سیستم گوارشی ، جذب و دفع غذا، روده ها و مثانه از دسترس بیماری به دور می باشد.اما ماهیچه های قلب به تدریج در بدن بیمار آسیب می بیند.
سرعت پیشرفت بیماری بسته به اشخاص متفاوت است. اما متوسط طول عمر این بیماران بین سه تا پنج سال پیش بینی می شود.
علت بیماری
دلیل ثابت و مشخصی برای ابتلا به این بیماری مشخص نشده است. بیماری ای.ال.اس در سنین 40 تا 60 سالگی انسان رخ می دهد. طبق آمار پزشکی مردها بیش از زنان در معرض این بیماری هستند.زمینه ارثی در این بیماری بسیار کم است.
معالجه و درمان بیماری ای.ال.اس
متاسفانه تا کنون راه علاج و دارویی برای معالجه و توقف این بیماری کشف نشده است. تنها داروئی که کمی پروسه بیماری را به تاخیر می اندازد و اغلب پزشکان برای بیماران تجویز می کنند ، قرص ریلوزول (ریلوتک) می باشد. این دارو بطور متوسط سه ماه در کل، سرعت بیماری را کاهش می دهد.
طول عمر بیمار پس از شروع بیماری
افرادی که دچار ای ال اس می شوند ، پس از تشخیص بسته به کیفیت درمان بین دو تا سه سال زندگی می کنند.البته افرادی نیز بودند که تا پنج سال به زندگی خود ادامه دادند.البته هرچه جلوتر می روند زندگی برای آنها سخت تر می شود و کم کم تمام اعضای بدن آنها فلج می شود.